PROJEKT: 2014-15 r.

REALIZACJA: 2015-18 r.

ARCHITEKCI: Bartosz Trzop, Konrad Rakowski, Małgorzata Szlązek 

Ten dom miał być dla właścicieli miejscem kontaktu z przyrodą w okresie wiosny i lata a w okresie zimowym odskocznią i przeciwwagą dla szarego miasta i depresyjnych widoków za oknem.Założeniem zatem była duża ilość światła i przenikanie się wnętrza z zewnętrzem - miejscami ta granica miała się zacierać.

Schemat jest prosty: 4 prostopadłościany, dwa układają się w kształt litery L, trzeci to basen a czwarty tworzy pierwsze piętro nad dłuższym ramieniem.

Na zewnętrznym obrysie domu znajduje się niewiele przeszkleń, dzięki czemu chroniona jest prywatność właścicieli. Za to całkowicie przeszklone są fasady od wewnątrz, od strony intymnego ogrodu-dziedzińca, utworzonego przez dwa ramiona litery. Te przestrzenie są niedostępne dla postronnego oka.

Projekt wyróżnia betonowa elewacja która jest głównym założeniem architektonicznym podkreślającym bryłę i formę budynku i przypomina kurtynę. Miękki kształt betonowych ścian płynnie przechodzi jak wstęga przez cały budynek i łączy się z falującymi zasłonami w oknach na parterze.

Na ogół materiał ten kojarzy się z ciężką formą, z wydobytymi elementami konstrukcyjnymi. Tutaj natomiast użyliśmy go aby paradoksalnie dodać lekkości bryle.

Wstęga z betonu ma 350 cm wysokości. Początkowo zakładano, że będzie to jedna płyta, niestety technologia na to nie pozwoliła. Płyta została podzielona na dwie mniejsze, po 175 cm wysokości każda.

Cały dom jest swoistą galerią sztuki. Na szczególną uwagę zasługuję strefa dzienna – duży, wysoki na 370 cm salon. Jest on jednocześnie główną przestrzenią dla ekspozycji sztuki. W domu znajduje się również hala basenowa, do której przechodzimy bezpośrednio z salonu przy schodach. Ważne było aby prawie wszystkie przestrzenie na parterze się przenikały lub łączyły w ciekawy sposób. Z salonu możemy podejrzeć basen przez duże przeszklenie pod schodami.

FOT. SZYMON POLAŃSKI